uzun zaman gibiydi ;boludan ayrılmak...evi barkı bırakıp yollara düşmeninin vakti gelmişti yine ...evet aylardan şubat,en sevdiğim aylardan biri...aslında hiç sevmem kışı...bir yanda sen,bir yanda ankara;hiç beklemdiğim duygu değil bu ilkezde hissetmiyorum üstelik..

2 ay öyle iyi geldiki bana,çok sarhoş az ayık;geçtiğim yerleri özleyeceğim ...seni sana bırakıyorum;ne kadar acırsa acısın canım yokmuşsun gibi yapıyorum...bu yolculuk yorgun ,ama ayık olabildiğine .herşey tamam ,eşyalar kapıda...valizler oda tamam ...kar yağıyor inceden,eldivenler hazırda!özleyeceğim evimi annemi en çok...başıma gelip dikilmelerini,canım annem benim çok emeği var üzerimde...babamında öyle"kırallar gibi yaşatacğım sizi"evet yollara vurmanın zamanı geldi anılarımı  ve beni...son kez bakıyorum koca eve,geldiğimde çiçekler açmış olacak,o çok sevdiğim bahçede . Öyle soğukki görmezden geliyorum ayazı ,hem sol yanımdaki ayaz kadar soğuk olmaz değilmi?

yollar ve yolcular hep hüzünlü geldi bana...beni nelerin beklediğini bilmeden,üstelik yüreğimde taşıdığım misafirle!ne tuaf herşey değişiyor ,zaman akıyor ,mevsimler geçiyor sen hep aynı kalıyorsun olduğun yerde...
otobüs gelmek üzere ,aklımdakilerin ağırlıgından ağır değil valizim!son geçiyorum sanki bir solukta "ANKARAYI"sanki bir annenin evladından ayrılışı kadar aslında bu ayrılık,artık aynı gökyüzünü paylaşmayacağız...ben yinede görmezden gelmeyi tercih ediyorum seni,her defasında aynı hissetiğim sensin ...bu kezde ,farklı olmayacak ...sadece biraz daha alışmış olacağım hepsi bu "sensizliğe" hatta sen"hissizliğe"...


evet son durak ayrılık vakti,ilk defa gülerek ayrılıyorum şehrimden uzun zamandır...bir kahve ısmarlıyorum "bize"bir tek "sigara" ...vedalaşıyorum seninle...biliyorum hissediyorum,çok çabuk unutulacaksın,sensizlik çabuk geçecek helede senin şehrinden ,senden ayrıyken...

en ön koltuktan aldım yerimi,üstelik yanım boş tıpkı sol yanımdaki yokluğun gibi...bizi değil,ayrılığı ...zor günleri basıyorum bağrıma  tıpkı ana kucağı gibi!