BU YOL ÇOK OLDU ARTIK

yine yollar yine ayrılıklar yeni acılar...hazırlanmalıym"işte hazırım"!kimseden de gidemiyorum aslında,fiili gidiş bu,birazda mecburi...yeni bir hayatın ilk umutlarıdır belkide ,korkmuyorum yine!bu şehirde bırakmaktan korktuğum tek şey yaşanmışlıklarım anılarım..özleyeceğim ankara'yı yolları ,kuşları parkları kalabalık sokakları ve hatta oturduğum cafeyi...sana aitmiş gibi gelen her şeyi !bu ayrılık uzun olacak,neler yaşanacak bilmiyorum valizimde biraz umudum var,içimde 0 heycan!evet ANKARA "iyi bak ona çok yorma mesela yolların prensini,ve bir çok kadınla kesişsin yine yolları"unuturum demiyorum,ama;bu kez camdan bir tabuda gömerek gidiyorum seni.ilk kez ağlamadan,üzülmeden içimde en ufak bir acı bırakmadan"bitti"içimdeki o muhteşem yolculuğun ,sona erdi!ilk kez seni gördüğüm yerden geçeceğim yine,olsun hatırlatıcak...koymuyor artık ,adın sanın varlığın..."emeğine sağlık".ne güzel unuturuyorsun kendini,bir zamanlar acısından nefes almazdım"senli günlerin ağırlığı"gece gibi çökerdi üstüme...KAHRAMANIM ÇÖP ADAMIM...varlığında izim düşsün yollara ,sende unut beni...ayrılık son değil yeni bir başlangıç,unutma!sefil hatırla seni sevdiğim için beni,en sevdiğim varlığın üstüne yemin ettim ben,dönüşü yok geri!evet haklısın,çok yemin bozdum yolumda...ama inan,bu başka...sevdiğin kadınlar gibi;olamadım üzgünüm...sevip sevip attıkların kenara,ya onlar ne durumda?"biz seninle bir şey yaşamadık"haklısın ...bir şey yaşamak için,bir gece bir yatak ve =aşk yapmak! lügatına söveli çok oldu...sevdiğin kadınları anlat bana,hadi hep yaptığın gibi! aşk diye nitelik kazamışsa ten sefiliği o senin "terbiyesizliğin" yok yok sakinim ve hatta gülüyorum şuan,sinirlendirmiyor artık beni ,yaptığın ettiğin,yatığın kalktığın!UMURSANMIYORSUN neden bilmek istermisin?GİDİYORUM senden ...veda etmiyorum ,gerekte yok zaten ANKARA sana iyi bakar nasılsa,aldırmıyorum düştüğün durumlara çünkü;SENİ GERÇEKTEN SEVMİYORUM ...