10 Mart 2012 Cumartesi

sana...

kendinden çok beni düşünen birini seviyorum,aslında çatık kaşları yüreği kırık biraz...dağ gibi taş gibi...iklimi farklı memleket kokuyor,bakışlarından bin türlü renk geçiyor,edeplice ...yağız, yanık ,esmer...düşüşleri var çıkışları var!huzur var yüzünde ,ellerine hiç dokunmadım...mesela hiç eskitmedim!hiç yıpratmadım sevgiyi...sadece günü gelince vazgeçmeyi bildim hep...öyle olmalıydı belki ,dünden razı değildim unutmaya ...çocukluğumun en güzel yerinde safça seviyorum ,gerçek sevgi gibi,bir daha yaşanması mümkün olmayan bir hayat gibi seviyorum,gençliğimi seviyorum sırf adım adım onu düşündü diye..."hiç bir şey"için seviyorum aslın da tüm yalan yanlış  sevmelere inat ...yaşanmış hatalara inat,yaşanmamış bir rüya gibi seviyorum hala...bencil sevmiyorum seni ,ben seni "biz" diye seviyorum...hiç eskimeyen ,hiç yıpranmayan defalarca izlenen güzel bir filim gibi...hep aynı yerdesin aslında ,kimleri tanırsam tanıyayım ...bir tek sen geçmeyeceksin ...biliyorum anlıyorsun söylediklerimi ve bağışlıyorsun çocukluğumu toylumu..."seni çok sevdim bir zamanlar"dedim dedim evet...utangaç muzip bir kırmızılıkta yüzüm...sen görmedin ,bilmedin...en güzeliymiş yaşananların...yaşlandıkça ,daha iyi anlıyorum kaşlarımın ortasında çıkan derin çizgiye inat seninle geçen senelerimi seviyorum ben...senin haberin yokken...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder